Steenvoorde goes Iberoamerica

Taalpuristen die zich storen aan mijn textuele missers op deze website, helpt het misschien vooraf wat mede te delen. Niet als excuus, maar voor uw begrip.

De berichten op deze website zijn door mij gepubliceerd na maanden enkel gecommuniceerd te hebben in vooral het spaans (en hierin te denken). Tevens is een spelfout snel gemaakt op alle vreemde toetsenborden welke ik letterlijk voor handen kreeg.

..maar in de eerste plaats heb ik dit blog bijgehouden om zelf nog eens na te kunnen lezen wat er allemaal is gebeurd tijdens mijn avontuur.

Vanochtend vroeg mn spullen ingepakt om weer af te reizen naar het europese continent. Vervolgens uitgecheckt en heb ik geinformeerd bij het informatiebureau naar de luchthaven en de busaansluitingen. Alvorens te vertrekken naar de luchthaven, heb ik nog enige tijd gesleten in een internetcafe, waar ik een nederlands gezelschap aantrof. Een goede gelegenheid om weer enigszins te wennen aan het nederlands, wat ik erg weinig heb gesproken de afgelopen maanden.

Na een gezellig praatje ben ik ’s middags met de bus vertrokken naar de luchthaven, waar ik onderweg nog met Emna, een ecuadoriaanse, aan de praat raakte. Het grappige was dat zij enkele jaren in nederland heeft gewoond en zelfs nog heel behoorlijk nederlands sprak.

Na van bus geswitcht te hebben, kom ik uiteindelijk bij Mariscal Sucre, de luchthaven van Quito, waar ik om 18.45 uur mn vliegtuig neem richting Guayaquil. Na nog even $31.60 te hebben moeten betalen, vertrek ik op tijd en kom ik na een uurtje aan in Guayaquil. Hier word ik na het verlaten van het vliegtuig weer eens gecontrolleerd, wat overigens zonder problemen gaat.
Na alle formaliteiten afgehandeld te hebben, vertrek ik ibv ecuadoriaanse exitstempel met mn volgende vlucht richting Madrid op tijd, om 21.05 uur.

Na een lange nacht tegen de klok in gereisd te hebben, zonder al te veel slapen, kom ik aan in Madrid, waar ik mn laatste overstap heb. En na wat informeren, wat liften en een ‘metro’ in gestapt te zijn, kom ik aan bij mn vliegtuig. De dit-keer-europese vertrektijd is ongewijzigd en na een voorspoedige vlucht kom ik rond 19.00 uur aan in Amsterdam, waar ik word afgehaald.

Zo zit mn latijnse avontuur er na 4,5 maand weer op..
Het zal wel weer wennen zijn om: zonder ‘bedbugs’ en andere insekten wakker te worden; een
warme douche te genieten (zonder vooraf onder stroom te staan); gebruikt tioletpapier niet meer in de daarvoor bestemde prullenbakken achter te laten; me niet meer in het spaans verstaanbaar te hoeven maken; me niet meer te begeven tussen de kleine latino’s; geen valutakoersen meer te hoeven omrekenen.

´s Morgens voor de verandering weer eens vroeg opgestaan en het toeristenbureau opgezocht. Vandaag wil ik de nabijgelegen 0 graden meridiaan in ´Mitad del Mundo´ op gaan zoeken.

Vervolgens bij de informatiebalie op het busstation geinformeerd naar de bussen en na weer eens naar de verkeerde te zijn verwezen, vind Ik de juiste. Tot mijn verbazing kom ik in een uurtje, zonder controles, aan in Mitad del Mundo.

Ik word afgezet voor het grote commerciele circus, waar de meridiaan zich niet bevindt. Gelukkig ben ik op de hoogte en loop ik 5 minuten verder naar ¨Inti-nan Solar museum¨ wat erg de moeite waard is. Hier wordt aangetoond dat de meridiaan zich hier wel degelijk begeeft en ik ben overtuigd!
Na een begeleide toer heb ik nog wat zitten kletsen met een local en vervolgens de bus weer opgezocht die me wederom zonder controles in Quito terug brengt.

Terug in de stad heb ik nog wat fotos gemaakt en vervolgens loop ik Vittorio tegen het lijf, een italiaan die ik in Santa Marta te Colombia heb leren kennen. Na gezellig wat bijgeklets te hebben, vertrek ik weer richting mn hostel.
Vanavond moet ik mn voorbereidingen gaan treffen voor de lange terugreis!

´s Morgensvroeg Omar van zn bed gelicht en ontbeten, waarna we vervolgens het consulaat van Ecuador hebben opgezocht voor de afhandelingen tbv de visa van Omar, wat vandaag onmogelijk bleek. Alternatieven waren tevens niet voorhanden waardoor Omar genoodzaakt is om een bus te nemen voor de komende 20 uur naar de ambasade in Bogota. Ik vertrek in mn uppie richting het grensplaatsje Rumichara, zonder reisgids en kaart. Geen probleem!

Na een ritje in een colectivo ben ik nog niet aan de grens verschenen of ik word al door de aanwezige beambte uit de bus gelicht om mn gehele backpack ondersteboven te keren.
Geen probleem, maar kost me wel weer meer dan een half uur.

Na deze controle terug de brug over voor mn colombiaanse exitstempel, wat door de drukte (enkel locals) ook weer veel tijd in beslag neemt. De stempel krijg ik zonder betalingen en problemen.

Wederom de brug over, op naar de ecuadoriaanse migratie. Over de brug word ik wederom gevraagd om mn backpack te laten doorzoeken, maar door ze te vertellen dat dit zojuist al is gebeurd, kan ik verder.
De migratiedienst van Ecuador verleend me ook zonder betalingen en problemen een stempel door mn paspoort en een formulier te overhandigen. Door een colectivo te nemen, doe ik eerste ecuadoriaanse plaatsje aan, genaam Tulcán.

In Tulcán kan ik mn reis naar Quito eindelijk voortzetten, waar het niet dat ik na 10 minuten in de bus gezeten te hebben, uit de bus gelicht wordt voor wederom een politiecontrole.
Door ze inigszins geirriteerd te vertellen dat dit al de zoveelste keer is vandaag kan ik nadat mn paspoort oke is bevonden weer de bus in.

De bus werd nog een 4-tal keren gestopt voordat ik eindelijk rond 18.00 uur in deze inmens grote stad aan ben gekomen. Quito telt meer dan 2 miljoen inwoners en ik verwacht dan ook een speurtocht naar een goedkope overnachting.

Deze speurtocht blijkt echter erg mee te vallen. Na een bezichtiging van een te kostbaar hotel, word ik verwezen naar een ander nabijgelegen hostel. Weliswaar in een wat minder gedeelte, maar ook dit valt me wel mee. I´ve seen worse!
Uiteindelijk heb ik rond 19.00 uur mn plekje gevonden. Vanacht verblijf ik in Hotel Los Shyris.

Na me geinstalleerd te hebben, ga ik nog even de stad in, op verkenning en voor een goede maaltijd!

Tijdens de laatste busrit leek het alsof er een andere bus in het ravijn was beland door de vele omstaanders en.. het schijnt hier wel vaker te gebeuren. Ik prijs me wederom gelukkig, ondanks de vele controles.

´s Morgensvroeg ben ik pad gegaan om nog wat dingen te regelen, voordat ik naar Ecuador vertrek. Nog wat colombiaanse cd´s aangeschaft èn een nieuwe handdoek, omdat ik die weer eens ben vergeten.

Terug in het hostel nog wat colombiaanse muziek geluisterd dmv de aanwezige tv, wat een genot. En op het moment dat ik besluit weer tot actie over te gaan en de deur open om te vertrekken, valt er een visitekaartje tussen mn deur vandaan en blijkt..
dat Omar vanochtend is ingecheckt. Aangezien ik gisteravond als laatste binnen kwam en hij als eerste werd mijn naam door hem opgemerkt.

´s avonds wat bijgeklets en afgesproken morgen ergens te gaan ontbijten en te vertrekken naar Ecuador, wat hij vandaag al van plan was, maar werd verhinderd door de bij hem ontbrekende visa.